Het principe van eengeweer zichtKort gezegd is het zorgen voor de nauwkeurigheid van de snuit die naar het doel wijst door middel van specifieke apparaten en technische middelen tijdens het schietproces. Dit principe kan worden begrepen vanuit zowel visuele als mechanische dimensies.
Vanuit visueel oogpunt bestaat het vizier hoofdzakelijk uit twee delen: het achtervizier en het achtervizier. Het achtervizier dient als belangrijk richtpunt op het vuurwapen en wordt gebruikt om de schietrichting aan te geven. In de regel bevindt het zich op de kolf van het pistool, zodat de schutter beter op het doel kan richten. De schutter observeert met zijn ogen en past zijn gezichtslijn zo aan dat het achtervizier, het achtervizier en het doel op één lijn liggen, waardoor het doel wordt bereikt.
Op mechanisch vlak is degeweer zichtmaakt gebruik van een reeks mechanische apparaten om de houding en het bereik van het vuurwapen nauwkeurig aan te passen. Mechanische vizieren passen, net als traditionele vizieren aan de achterkant, hun positie en hoek aan om de schietrichting op één lijn te brengen met het doel. Optische vizieren, zoals telescoopvizieren en red dot-vizieren, gebruiken optische principes om de richtnauwkeurigheid verder te verbeteren door het doelbeeld te vergroten of een nauwkeurig richtpunt te bieden.
Tijdens het schietproces moet de schutter uitgebreid rekening houden met een verscheidenheid aan externe factoren, zoals de afstand tot het doel, de windrichting, de verlichting, enz., evenals zijn eigen schiethouding en stabiliteit om de schietnauwkeurigheid te garanderen. Deze factoren kunnen het richten beïnvloeden, dus schutters moeten de richtvaardigheden onder de knie krijgen door middel van voortdurende training en oefening om de schietnauwkeurigheid te verbeteren.
Kortom, het principe van ageweer zichtis het combineren van visuele en mechanische technische middelen om de nauwkeurigheid van de snuit die naar het doel wijst te garanderen, waardoor nauwkeurig schieten wordt bereikt.
